گفتگوی چهار شمع

هیچ اهرمی همچون بردباری و امید نمی تواند مشکلات را از پیش پایت بر دارد. ارد بزرگ

گفتگوی چهار شمع

چهار شمع سرخ و سبز

در فضا نور میپاشيد

آرامشی دلپذیر

نور را در مینوردید

و میشدحرفهاشون رو فهمید

اولی گفت

اسمش صلحه

ولی کسی رو توان اون نیست

که روشناییش رو

دوام بخشه

و فرو رفت در عمق خاموشی

دومی گفت

نامش ایمونه

دیگه نیازی نیست به وجودش

و فرو رفت در عمق خاموشی

سومی گفت

نامش عشقه

ولی نیست دگر اورا توانی

رها کرده اند اورا

ادمهای این دنیای فانی

و فرو رفت در عمق خاموشی

ناگهان کودکی

اشگ در چشمانش درخشید

و پرسید

چرا خاموش گشتید؟

شمع جهارم گفت

با شعله ی سوزان من

بانور بی پایان من

خواهند بود قادر همه

روشن کنند شمع هارا

باردگر

من امیدم ،من امیدم، من امید

شکوهه عمرانی
ژنو / سوییس
http://jadooyesokhan.wordpress.com